Jeroen Terlingen (Utrecht 1943) is schrijver, journalist, filmmaker en docent.

De laatste jaren publiceert hij uitsluitend romans, waaronder De Sponsor, het eerste deel van een driedelige thrillerserie die zich afspeelt in de schaakwereld. En de non-fictie-roman Ik heet Lies! de vergeten geschiedenis van de Hollandkinder, die na de Grote Oorlog uit Oostenrijk naar Nederland kwamen om aan te sterken.
Uit zijn tijd als vakbondsjournalist dateren vier boeken over de strijd van arbeiders die hun lot in eigen hand namen.
Als redacteur van Vrij Nederland en docent journalistiek schreef hij negen biografieën.

In 1990 werd bij Terlingen lymfklierkanker vastgesteld: een Hodgkinlymfoom. Na een langdurige chemotherapie is hij sinds 1991 in remissie.
Zijn journalistieke ervaring bij het weekblad Vrij Nederland en de kennis die hij verzamelde als hoofdredacteur van patiëntenbladen bundelde hij in boeken over kwaadaardige hematologische aandoeningen, zoals lymfklierkanker, leukemie en de behandeling daarvan (stamceltransplantatie).

Terlingen maakte ook films over de meest voorkomende vormen van lymfklierkanker, over de late gevolgen van de behandeling en over passende zorg in de laatste levensfase (You Tube – Jeroen Terlingen).
In 2014 verscheen het Handboek voor overlevers van kanker over de gevolgen die ex-kankerpatiënten van de behandeling ondervinden.

In het verlengde van zijn patiëntenboeken publiceerde Terlingen in 2019 Dood doet leven. Waarom praten over het einde gelukkiger maakt, uitgegeven door Uitgeverij De Kring.